ผู้ว่าฯชุมพร ประสาน อบจ. ส่วนราชการ ร่วมกับท้องถิ่น พัฒนาวัดร้างกลางป่า เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและนิเวศ
ตามที่ปรากฏข่าวในสังคมออนไลน์และทางสถานีโทรทัศน์ มีวัดร้างกลางป่าใกล้เมืองชุมพร จนเป็นกระแสฮือฮาไปทั่วประเทศ และเป็นที่วิพิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานๆ นั้น
จากกรณีดังกล่าวเมื่อเวลา 08.45 น. วันที่ 18 พฤศจิกายน 2565 ณ ห้องประชุมเกาะลังกาจิว ศาลากลางจังหวัดชุมพร นายวิสาห์ พูลศิริรัตน์ ผวจ.ชุมพร ได้เชิญหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดชุมพร ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดชุมพร วัฒนธรรมจังหวัดชุมพร หัวหน้าพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติชุมพร ปลัดอาวุโสอำเภอเมืองชุมพร ผอ.ทสจ.ชุมพร ผู้อำนวยการศูนย์ป่าไม้ชุมพร กำนันตำบลวิสัยเหนือ ผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 1 ตำบลวิสัยเหนือ นายก อบต.วิสัยเหนือ และ ผอ.กลุ่มงานศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดชุมพร ร่วมประชุมหารือแนวทางดำเนินการเกี่ยวกับพื้นที่ หลังจากที่ได้มอบหมายให้แต่ละหน่วยงานลงพื้นที่ตรวจสอบสถานที่ดังกล่าว
จากการตรวจสอบข้อมูลทะเบียนวัด และทะเบียนวัดร้าง ของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ไม่ปรากฎชื่อ วัดเขาเจดีย์วิสัยไตรรัตนาราม จึงมีสถานะเป็น ที่พักสงฆ์(ร้าง) และไม่ถือเป็นโบราณสถานเนื่องจากเป็นสิ่งปลูกสร้างใหม่ เริ่มก่อสร้างประมาณปี พ.ศ. 2510 ตั้งอยู่บนพื้นที่ป่าไม้ ตามพระราชบัญญัติป่าชุมชน พ.ศ. 2562 ตามแผนที่แสดงบริเวณป่าชุมชนบ้านคลองสูบ ตำบลวิสัยเหนือ อำเภอเมืองชุมพร จังหวัดชุมพร โดยยังไม่ปรากฎหลักฐาน เรื่องมีการขออนุญาตสร้างวัดในพื้นที่ป่า
เบื้องต้น องค์การบริหารส่วนจังหวัดชุมพร ผู้นำท้องที่ ผู้นำท้องถิ่น และประชาชนในพื้นที่จะร่วมกันจัดกิจกรรมจิตอาสาปรับปรุงภูมิทัศน์ และทำความสะอาดบริเวณพื้นที่ ในวันที่ 22 พฤศจิกายน 2565 เวลา 08.30 น. โดยเน้นเรื่องความสะอาดและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเป็นลำดับแรก แต่ยังคงความเป็นจุดเด่นด้านสิ่งปลูกสร้าง(ร้าง) และระบบนิเวศไว้ สำหรับในระยะยาว คณะกรรมการจัดการป่าชุมชน จะได้ร่วมหารือแนวทางการพัฒนาพื้นที่ดังกล่าว และขอใช้พื้นที่เพื่อเข้าทำประโยชน์ในการเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและเชิงนิเวศของชุมชนต่อไป
ทั้งนี้ จากคำบอกเล่าของชาวบ้านในพื้นที่ วัดเขาเจดีย์วิสัยไตรรัตนาราม สร้างขึ้นประมาณ ปี พ.ศ. 2510 โดยพระสงฆ์ (หลวงพ่อแม้น) ได้สร้างเจดีย์ เสนาสนะต่าง ๆ ต่อมาเมื่อหลวงพ่อแม้นมรณภาพ ทำให้มีพระภิกษุสงฆ์พำนักเพียงครั้งคราว ไม่อยู่เป็นประจำ จนกระทั่งไม่มีพระภิกษุสงฆ์อยู่จำพรรษาเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2554 จนถึงปัจจุบัน เป็นสาเหตุให้เกิดความรกร้าง ตามที่ปรากฎเป็นข่าว.
